Een hartritmestoornis is een hartaandoening waarbij het ritme van de hartslag afwijkend is. Het kan te langzaam, te snel en/of onregelmatig zijn. In rust ligt het aantal hartslagen normaal meestal tussen 60 en 100 slagen per minuut. Bij inspanning wordt het aantal slagen per minuut hoger, bij rust wordt het lager. Tijdens het slapen kan de hartslag zelfs dalen naar onder de 40 slagen per minuut.
Een hartritmestoornis hoeft niet gevaarlijk te zijn, maar het is vaak wel heel erg hinderlijk en het maakt angstig. Het hart slaat dan bijvoorbeeld niet één keer over, maar de hartkloppingen kunnen soms wel minuten tot uren aanhouden en soms zijn de kloppingen erg onregelmatig. Mensen met klachten van hartritmestoornissen dienen te worden onderzocht door de cardioloog. De meest voorkomende hartritmestoornis is atriumfibrilleren.
Atriumfibrilleren (ook wel boezemfibrilleren genoemd) is de meest voorkomende hartritmestoornis, vooral op oudere leeftijd. Het is geen onschuldige aandoening, want atriumfibrilleren geeft een verhoogd risico op een beroerte.
Atriumfibrilleren is een hartritmestoornis waarbij er niet vanuit één plek in de boezems (de sinusknoop) elektrische prikkels ontstaan, maar op meerdere plekken. Hierdoor trekken de boezems niet normaal samen en worden meer prikkels doorgeven aan de kamers van hart. Deze trekken dan sneller en onregelmatig samen.
Atriumfibrilleren kan in aanvallen komen, maar kan ook continue (24 uur per dag) aanwezig zijn. Als atriumfibrilleren er eenmaal is, houdt het zichzelf vaak hardnekkig in stand en bestaat er een grotere kans op een terugkeer van de ritmestoornis.
Er is een grote variatie in hoe mensen atriumfibrilleren ervaren. Sommige mensen voelen niets en dan kan atriumfibrilleren bij toeval ontdekt worden. In andere gevallen kunnen de klachten zoals hartkloppingen zeer vervelend en beperkend zijn.
Vaak bestaan klachten uit een merkbaar onregelmatige, meestal te snelle hartslag. Hiernaast kan vermoeidheid of kortademigheid voorkomen omdat het hart wat minder efficiënt pompt dan bij een normaal regelmatig en rustig ritme. Verder kan een aanval van atriumfibrilleren klachten geven van duizeligheid en/of pijn op de borst. Soms kan atriumfibrilleren ook volledig onopgemerkt optreden.
Vaak is er geen duidelijke oorzaak te vinden waarom er atriumfibrilleren is ontstaan. Er moet echter altijd wel gezocht worden naar eventuele oorzaken. De meest voorkomende oorzaken zijn:
Om te zoeken naar de oorzaak van het atriumfibrilleren zullen de cardiologen meestal een echo van uw hart, een fietstest en/of bloedonderzoek verrichten.
Meer informatie over de verschillende behandelingen leest u hier.